استفاده از مطالب، تصویرسازی ها، عکس ها، فیلم ها و پادکست ها با ذکر منبع و لینک مستقیم به وب سایت پلاك 52 بلامانع است.
معماری از جمله هنرهایی است که در ایران قدمت بسیار زیادی دارد و ایران به خاطر وجود معماران خلاق و هنرمند توانسته امضای خاص خود را در معماری حفظ کند. از طرفی هنر معماران ایرانی فقط به مرزهای کشورمان محدود نشده و بسیاری از آن‌ها در خارج از کشور نیز طرح‌های جذابی را پیاده کرده و موفقیت‌های چشم‌گیری به دست آورده‌اند. در ادامه ۱۱ معمار معروف ایرانی را به شما معرفی می کنیم. البته این ۱۱ نفر، تنها معماران معروف ایرانی نیستند و ترتیب معرفی آن ها هم ارتباطی با میزان موفقیتشان ندارد.
۱. هوشنگ سیحون، مرد بناهای ماندگار
هوشنگ سیحون در ۳۱ مرداد ۱۲۹۹ در تهران چشم به جهان گشود. هر چند که خانواده‌اش اهل موسیقی بودند، اما او تصمیم گرفت تحصیلاتش را در زمینه معماری ادامه دهد. هوشنگ سیحون ابتدا مدرک معماری‌اش را در دانشکده معماری هنرهای زیبای دانشگاه تهران گرفت و بعد برای ادامه تحصیل راهی پاریس شد.
هوشنگ سیحون به مرد بناهای ماندگار معروف است. علت این معروفیت هم کارهای چشم‌گیر او در زمینه طراحی بناهای یادبود برای مفاخر ایرانی است. در کارنامه کاری هوشنگ سیحون طراحی آرامگاه نادرشاه در مشهد، طراحی آرامگاه کمال‌الملک در نیشابور، طراحی آرامگاه بوعلی سینا در همدان، طراحی آرامگاه خیام در نیشابور، بازسازی و طراحی آرامگاه فردوسی در طوس، طراحی و ساخت مقبره کلنل محمد تقی خان پسیان و ساخت ساختمان بانک سپه در میدان توپخانه تهران به چشم می‌خورد.
هوشنگ سیحون علاوه بر معماری به نقاشی از مناظر و روستاها نیز می‌پرداخت و در طول حیاتش نمایشگاه‌های متعددی در ایران و خارج از ایران برپا کرد. وی در سال ۲۰۱۲ به عنوان یکی از چهره‌های بزرگ فرهنگ و ادب ایران به کسب جایزه بیتا نائل آمد. هوشنگ سیحون در ۵ خرداد ۱۳۹۳ در ونکوور کانادا چشم از جهان فرو بست.
2. داریوش بوربور ، پدر شهرسازی نوین
داریوش بوربور متولد هفتم اردیبهشت ۱۳۱۳ در تهران است. او پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در ایران برای ادامه تحصیل راهی انگلیس شد و دیپلم عمومی خود را از دانشگاه کمبریج، مدرک لیسانس در رشته معماری و فوق لیسانس شهرسازی را از دانشگاه لیورپول و دکترای معماری در مناطق خشک و گرم را از دانشگاه ژنو دریافت کرد.
داریوش بوربور را «پدر شهرسازی نوین» ایران می‌دانند و این نامگذاری بی دلیل نیست؛ داریوش بوربور در سال ۱۳۴۵ شورای عالی شهرسازی ایران را بنیان‌گذاری کرد و تا به حال طرح‌های جامع شهری و منطقه‌ای متعددی از جمله طرح جامعه منطقه نوشهر – چالوس، طرح جامع سراسری کرانه دریای خزر و طرح جامع منطقه آبادان – خرمشهر را ارائه کرده است. یکی از درخشان‌ترین طرح‌های شهرسازی داریوش بوربور طرح نوسازی اطراف حرم مطهر امام رضا و طراحی بازار رضای مشهد است.
گپ و گفت با کامبیز شریف – مجسمه ساز در ونکوور ( تماشا کنید)
داریوش بوربور علاوه بر معماری و شهرسازی به مطالعات محیط زیستی، نقاشی و مجسمه‌سازی نیز علاقه دارد. او پس از بازگشتش به ایران در سال ۱۳۷۰ «پژوهشکده و کتابخانه مطالعات ایران‌شناسی» را راه‌اندازی کرد.
از جوایز کسب شده توسط داریوش بوربور می‌توان به جایزه بین‌المللی مرکوری طلایی ایتالیا در سال ۱۳۵۴ و قرار گرفتن در لیست پنجاه معمار برجسته جهان در دومین نمایشگاه بین‌المللی معماران برجسته دنیا در سال ۱۳۶۷ در بلگراد اشاره کرد.
۳. عبدالعزیز فرمانفرمائیان، بنیان‌گذار نظام مهندسی
عبدالعزیز فرمانفرمائیان متولد سال ۱۲۹۹ و از معماران معروف ایرانی است که بسیاری او را بنیان‌گذار نظام مهندسی نوین در ایران می‌دانند. فرمانفرمائیان پس از گذراندن تحصیلات در دانشگاه هنرهای زیبای پاریس به ایران برگشت و در سال ۱۳۳۳ اولین دفتر مهندسین مشاور ایران را افتتاح کرد. وی چند سال به تدریس در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران مشغول بود.
از فرمانفرمائیان آثار بسیار زیادی به جا مانده که شاید مهم ترین و خاطره‌انگیزترین‌شان ورزشگاه آزادی تهران باشد. علاوه بر ورزشگاه آزادی او طراحی ساختمان‌های پرشماری را بر عهده داشته که از میان آن‌ها می‌توان به ساختمان شرکت نفت، مسجد دانشگاه تهران، ساختمان وزارت کشاورزی و وزارت کار و وزارت پست و تلگراف و تلفن، فرودگاه مهرآباد، کاخ مادر سعدآباد، کاخ نیاوران، ساختمان اداری صدا و سیما، موزه فرش تهران و ساختمان بورس تهران اشاره کرد. طرح اولیه فرودگاه جدید امام خمینی و اولین طرح جامع شهری تهران نیز از آثار اوست.
عبدالعزیز فرمانفرمائیان پس از انقلاب از ایران مهاجرت کرد و در ۳۵ سال آخر عمرش که در خارج از ایران سپری شد اثر خاصی از او ثبت نشده. وی سال ۱۳۹۲ در ۹۳ سالگی در اسپانیا درگذشت.
۴. حسین امانت، معمار نماد ایران مدرن
حسین امانت متولد سال ۱۳۲۱ در کاشان است. او در بیست و چهار سالگی و پس از فارغ‌التحصیلی از رشته معماری دانشگاه تهران در مسابقه‌ای برای طراحی نمادی ایرانی اسلامی از «ایران مدرن» شرکت کرد و در این مسابقه برنده شد. نتیجه اولین کار دوران حرفه‌ای او بنایی است که سال‌هاست به عنوان نمادی از ایران شناخته می‌شود: برج آزادی تهران.
حسین امانت که اکنون ساکن شهرد ونکوور در کانادا است تا به حال پروژه‌های فراوانی در ایران و خارج از ایران طراحی کرده است. از میان این پروژه‌ها می‌توان به ساختمان‌های اولیه دانشگاه صنعتی شریف، ساختمان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، شهرک تفریحی دریاکنار و سفارت ایران در پکن اشاره کرد.
حسین امانت به عنوان فردی شناخته می‌شود که در آثارش معماری کلاسیک غربی با روح معماری شرقی پیوند می‌خورد. او گرچه در طول دوران حرفه‌ای‌اش طراحی‌های زیادی داشته، اما مشهورترین اثرش همان اولین کار او، برج آزا