از صدای سخن عشق 

سیمین خلیلی (۱۳۰۶-۱۳۹۳) معروف به «سیمین بهبهانی» فرزند عباس خلیلی از چهره های به یاد ماندنی و شاعر صاحب سبک درعرصه غزل فارسی و همچنین از زنان پیشرو در اندیشه و ادبیات و سنت‌گریز معاصر بود که در زمینه مفاهیم انسانی حقوق بشر و حقوق زنان نیز فعالیت می‌کرد. بهبهانی به خاطر سرودن غزل فارسی در وزنهای بی‌سابقه به «نیمای غزل» معروف است. استخدام کلمات مدرن و معاصر در شعر او را خاص کرده است. درک شعر او با درک دنیای معاصر زندگی را بر خواننده آثارش سهل کرده است.

صدای کیست که می­میرد؟

صدای کیست که می­ماند؟

دلم جواب نمی­گوید به پرسشی که نمی­داند

صدای من به چه می­ماند؟

از صدای سخن عشق با صدای حسن دلاور

به ارتعاش فرا صوتی

که ضربه­ هاش طنین­ افکن به هیچ تار نمی ­ماند

به تار حنجره­ام صدها

سرود هست که هنجارش

به هیچ گوش نمی­گنجد

که لحن خویش بگنجاند

سرود من به دو چشم من

نهفته است و نمی­خوانی

برای مطالعه بیشتر : غزل بانو

بخوان که جز دم کوتاهی درین دو گوشه نمی­ماند

میان حنجره­ام تاری هزار نغمه در او، باری،

بگو که دست فسونکاری

به زخمه­یی­ش بلرزاند

ز دور دست که می­نالد؟

سیاه مست که می­نالد؟

ز ناله خسته و دلتنگم

بگو که راه بگرداند

بگو که ساز طرب سازد

بگو سرود خوش آغازد

مباد برگ نشاطم را

شرار ناله بسوزاند

ز به بوی نا و نم زندان دلم گریخته پیش از آن

که غم کتان لطیفش را

میان دخمه بپوساند

نسیم و روشنی و آبم

عبور صامت مهتابم

خیال نازک من خوش

خوش به سوی دِنجِ تو می راند

کنار فرصت گل روزی

به خُرّمی یله خواهم شد

رها ز وحشت توفانی

که تازیانه بچرخاند

ز شور عشق سخن گفتم کزین صدا به خدا خوشتر

میان گنبد نیلوفر به یادگار نمی­ماند…

شاعر: سیمین بهبهانی