تصمیمات معدودی هستند که تمام ابعاد زندگی را تحت تاثیر قرار می دهند؛ مهاجرت قطعا یکی از آنها است. آن قدر ابعادش گسترده هست که تا آخر عمر به شکلی در حال هضم و جذب کردن لایه هایی از آن هستیم.

مهاجر یاد می گیرد که از آن گریزی نیست و مجبور به زندگی با این احساس است؛ از آن زخم هایی که باید با آن بسازی. مهاجر شرقی یاد می گیرد که فرهنگ “فرد گرای غربی” احتمالا با طبع “جمع گرای شرقی” اون تناقضاتی دارد که با آن هم کنار میاد.

اگرچه که ویژگیهای فیزیولوژیکی و زیستی ویژه ای در مورد یک جنس خاص موجب شده که ضوابط و معیارهای جنسیتی ویژه ای برای او در نظر گرفته شود، اما این نگاه تک بعدی باعث جبهه گیریهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و حتی انسانی “این دو گروه در مقابل هم” شده است.

برای مهاجری که به تنهایی مهاجرت کرده، چالش کنار آمدن با تنهایی و احساس انزوا، یکی از مهمترین چالشهای روحی او خواهد بود. طبیعتا در چنین شرایطی، یکی از مهمترین اقدامات لازم، تلاش برای برقراری ارتباطات اجتماعی خواهد بود.