ساریگل، نامی‌ست بسیار زیبا با گویشِ مردمانِ خونگرمِ شمال خراسان و آذربایجان برای گیاه بومادران . این گیاه که قدمت آن به افسانه ‎های یونان باستان و نبردهای تروآ می‌رسد، نام علمی خود را وامدار قهرمان افسانه‎ای یونان، آشیل است. بومادران که در مناطق مختلف جهان، نام‌های بسیار زیاد دیگری هم دارد، در شمال کره زمین به وفور یافت شده و اغلب به صورت خودرو می‌روید و گزینه مناسبی به عنوان گیاه پوششی برای باغچه‌هاست.

مشخصات علمی

نام علمی: Achillea millefolium
نام انگلیسی: Yarrow

مشخصات ظاهری

بومادران گیاهی‌ست علفی، پایا و چندساله، به ارتفاع ۲۰ تا بیش از ۹۰ سانتیمتر (بسته به گونه)، که تمام اندام‌های آن خوراکی، معطر و تلخ مزه هستند.

برگ:

برگ‌های این گیاه، بدون دمبرگ، بلند و پوشیده از کُرک بوده و بریدگی‌های زیاد و باریکی در اطراف آن وجود دارد. این برگ‌ها، معطر و خوراکی بوده و طعمی تند و فلفلی دارند.

گل:

گل‌ها بر روی گل‌آذینی از نوعِ دِیهیم و در انتهای ساقه قرار گرفته‌اند. گل‌ها بسته به گونه، سفید، زرد، نارنجی، صورتی و قرمز هستند. طیف رنگ گل‌ها، باعث جذب حشرات متعددی خواهد شد که به گرده‌افشانی گیاه کمک خواهند کرد.

 

این گل‌های کوچک، به طول ۵ تا ۸ میلیمتر و عرض ۲ تا ۵ میلیمتر شامل دو نوع گل زبانه‌ای و لوله‌ای هستند. زمان گلدهی این گیاه، از اواخر اردیبهشت تا پایان تیرماه (ماه می تا ابتدای آگوست) خواهد بود.

نیازهای محیطی

نور:

این گیاه، سایه آفتاب‌دوست است ولی آفتاب مستقیم را هم برای چند ساعت تحمل می‌کند.

دما:

دمای مناسب و مطلوب برای بومادران، ۵ تا ۲۵ درجه سانتیگراد است و در این دما، بهترین رشد را خواهد داشت.

آبیاری:

گیاه را در زمستان، هفته‌ای یک‌بار و در تابستان ۲ تا ۳ بار در هفته آبیاری کنید. در روزهای بسیار گرم تابستان، اگر خاک گیاه خشک شده بود، افزایش دفعاتِ آبیاری، بسته به نیاز گیاه توصیه می‌شود.

  روش تکثیر

معمول‌ترین روش تکثیر برای این گیاه، کاشت بذر است. بذر بومادران برای جوانه‌زنی نیاز به شرایط خاصی نداشته و به آسانی رشد خواهد کرد.

برای مطالعه شما:

چربی‌سوزی در منزل با شوید

از فلفل‌های دلمه‌ای در منزل خود لذت ببرید

آنچه در هنگام آبیاری، نباید فراموش کنید

  خواص دارویی

در منابع آمده است که در نبردهای تروآ، از بومادران برای درمان عفونت و جلوگیری از خونریزی استفاده می‌کردند و نام خون دماغ بر روی آن گذاشته بودند. این گیاه در طب سنتی چین و طب باستانی بریتانیا هم کاربردهای بسیاری داشته و از آن به عنوان کاهش‌دهنده التهاب و گیاهی برای جلوگیری از خونریزی بینی نام برده شده ‌است.

این گیاه، منبع بسیار خوبی از آنتی اکسیدان‌ها، آهن، فسفر و گوگرد بوده و برای التیام زخم‌ها، کمک به انعقاد خون، کاهش التهاب و درد، بهبود آسم، کاهش فشار خون، کنترل اضطراب و منظم‌کردن قاعدگی توصیه می‌شود. همچنین با تحریک ترشح آنزیم‌های گوارشی و صفرا، باعث کاهش یبوست، نفخ معده و اسهال خواهد شد. مصرف این گیاه، برای زنان باردار و درحال شیردهی، بدون اطلاع پزشک، مناسب نیست.