دسته: کاناپه

احمدرضا احمدی (زاده ۳۰ اردیبهشت ۱۳۱۹ در کرمان) شاعر، نمایشنامه‌نویس و نقاش ایرانی است. پدر وی کارمند وزارت دارایی بود و ۵ فرزند داشت که احمدرضا کوچک‌ترین آن‌ها بود. جد پدری وی ثقهالاسلام کرمانی، و جد مادری‌اش آقا شیخ محمود کرمانی است.

حسن فرهنگی، نویسنده‌ی ایرانی، در سال ۱۳۴۹ در تبریز به دنیا می‌آید. پیش از این رمانی از او با نام نویسنده نمی‌میرد، ادا درمی‌آورد کاندیدای بهترین رمان جایزه‌ی ادبیات شده، و رمان دیگرش خاطرات عاشقانه‌ی یک گدا جایزه‌ی مهرگان ادب را به خود اختصاص داده است.

سیروس نیرو هشتم مرداد ماه ۱۳۰۹ درمحله دوشان تپه تهران از خانواده ای سرشناس و قدیمی به دنیا آمد. پیش از شروع تحصیلات ابتدایی مدتی در مکتب خانه ملااسماعیل واقع در جعفرآباد شمیران قرآن آموخت. دوره دبستان و دبیرستان را در مدرسه های شاهپور تجریش، ادب، جمشید جم و فیروزبهرام زرتشتیان، بدر و علمیه به پایان برد.

بیژن الهی شیرازی (زادهٔ ۱۶ تیر ۱۳۲۴ – درگذشتهٔ ۹ آذر ۱۳۸۹) شاعر، مترجم، محقق و نقاش ایرانی بود. او از شاعران جریان موسوم به شعر دیگر بود. ورودش به عرصه مطبوعات در آبان ماه سال ۱۳۴۳، به دعوت فریدون رهنما با شعر «برف» اتفاق افتاد که در جنگ طرفه چاپ شد.

یوناتان شخصیت اصلی رمان کبوتر نماد انسان پس از جنگ است. از هر صدایی به هراس می افتد و آرامش درونی اش از بین می رود. زندگی آرام و یکنواخت را می پسندد و به دور از همه دغدغه های یک انسان مدرن-حتی ارتباط ساده- در یک اتاق زیر شیروانی یک خانه شش طبقه ای سکنی گزیده است.

وقتی نیچه گریست رمانی روانشناسیک و آموزشی است و با آمیزه‌ای از واقعیت و تخیل به بررسی مشکلات پیرامون انسان پرداخته است.

نصرت رحمانی (زاده ۱۰ اسفند ۱۳۰۸ در تهران – درگذشته ۲۷ خرداد ۱۳۷۹ در رشت) یکی از شاعران معاصر نوگرای ایران بود. حسن دلاور شعر میعاد در لجن نصرت رحمانی را برای شما می خواند.

در شعر تمیمی علوم و بیش از همه گیاه و جانورشناسی نمود دارد. او عاشق شکار بوده و همین امر سبب شده است که در هنگام رفتن به شکار، محیط پیرامون را به خوبی زیر نظر بگیرد و خصلت بازتاب این دیده‌ها آن ها را به شعرش کشانده است.