اولین بار نازیهای آلمان در سال ۱۹۳۹ در حمله ای که به اشغال لهستان، آغاز جنگ دوم جهانی، منتهی شد قرص های «پرویتین» که از مت آمفتامین گرفته شده بود را در اختیار سربازان نازی قرار دادند. رهبران آلمان نازی در آن سال از معجزه سربازان تحت امر سخن گفتند و از اینکه چه آسان کشورهای اروپایی یکی پس از دیگری توسط ارتش آلمان نازی به اشغال درآمدند.

آمر اصلی کشتار میلیونی جنگ دوم جهانی هم «معتاد» بود

شک و تردیدهایی فراوانی درباره مصرف و اعتیاد رهبر آلمان نازی، آدولف هیتلر از این ماده مخدر وجود دارد. با این حال شواهد نشان می دهند هیتلر حتی ساعاتی پیش از مرگ در پناهگاه نشئه بوده است که هنور معلوم نیست نشئگی او بدلیل مصرف چه ماده مخدری بوده است.

 

برخی از مورخان جنگ دوم جهانی شواهدی یافته اند که نشان می دهد پزشک مخصوص هیتلر، تئو مورل از سال ۱۹۴۱یعنی درست پس از اشغال فرانسه، بدلیل بیماری برای رهبر نازیها نوعی ماده مخدر، یوکودال، که شباهت زیادی به هرویین امروزی دارد تجویز کرده است.

آدولف هیتلر پس از سوء قصد نافرجامی، عملیات والکیری، که علیه اش در سال ۱۹۴۴ صورت گرفت تا شکست آلمان و زمان مرگ بتاریخ ۳۰ آوریل سال ۱۹۴۵، کاملا به یوکودال معتاد بوده و این ماده را برای تسکین درد مصرف می کرده است.

مطالعه کنید :

مصرف مواد مخدر در میان افسران عالی رتبه آلمان نازی نیز امری عادی بوده است. لوف وافه، موفق ترین خلبان ارتش نازیها به الکل و کوکایین اعتیاد شدیدی داشته است و با وجود آگاهی گشتاپو از این موضوع او در اغلب عملیات جنگی از مت آمفتامین استفاده می کرده است. اسناد و مدارک زیادی هم وجود دارد که نشان می دهد در جریان نبرد آلمان نازی با بریتانیا، خلبانان نیروی هوایی نازی اغلب اوقات نشئه بوده اند زیرا عملیات بمباران تاسیسات بریتانیا طبق برنامه می بایست شب انجام شود و هوشیاری و سرحالی خلبانان در آن مقطع می توانست بسیار تاثیر گذار باشد. در طول جنگ این ماده مخدر در نهایت به دست سربازان بریتانیایی هم افتاد و در مقطعی توسط آنان نیز مصرف می شد.