سردبیر : مهرناز تاج فر

سرمقاله شماره بیست و دوم پلاک ۵۲

شیوع بیماری کوید-۱۹، زندگی انسان های زیادی را در سراسر دنیا دستخوش تغییرات جدی کرد و به نظر نمی رسد که تا زمان کشف واکسن و استفاده آن برای ایمن سازی مردم در تمامی کشورهایی که با این بیماری دست و پنجه نرم می کنند،‌ زندگی به شرایط قبل برگردد.

حتی برخی اعتقاد دارند که ویروس کرونای جدید، نقطه عطفی در زندگی بشر بود و تغییراتی که ایجاد کرده احتمالا برای خیلی ها به فرهنگ تبدیل می شود و در عادات زندگی، ماندگار خواهد بود. هر چند که هنوز این دشمن نامرئی در خیلی از شهرها و کشورها یکه تازی می کند و موج اول تمام نشده، ‌نگرانی های جدی از موج های دوم و سوم آن دل ها را می لرزاند، اما این روزها و با بهتر شدن وضعیت همه گیری این بیماری در بعضی از مناطق که به دنبال آن کسب و کارها به تدریج فعالیت خود را شروع می کنند، اصطلاح جدیدی در رسانه های عمومی تحت عنوان «شرایط عادی از نوع جدید» (New Normal) شنیده می شود که نشان از آن دارد که باید خودمان را برای نوع جدیدی از زندگی آماده کنیم.

نوعی جدید که احتمالا ضدعفونی کردن و شستشوی بیشتر دست ها، استفاده از ماسک، حفظ فاصله فیزیکی و کوچک شدن دورهمی ها از مولفه های اصلی آن خواهد بود.

اما در این میان گروهی از هم نوعان ما که اتفاقا نقش مهمی در فرهنگ سازی و تلطیف روح و روان بشر دارند و به آن ها مدیون هستیم، شاید بیشتر از بقیه آسیب دیده باشند و این آسیب ها در شرایط جدید زندگی برایشان ماندگارتر باشد. منظورم هنرمندان هنرهای نمایشی است.

فرقی نمی کند که این هنرمند، یک بازیگر، خواننده و یا نوازنده باشد. ممکن است شرکت ها،‌ ادارات،‌ کارخانه ها، فروشگاه ها، رستوران ها، …. با رعایت دستورات بهداشتی، کم کردن ظرفیت و حفظ فاصله برای پرسنل و مشتریان به چرخ درآمدزایی برگردند اما بدون تعارف، هنرمندان برای گذران زندگی باید به روی صحنه بروند و اجرا کنند و بیشتر درآمد آن ها و تیم هایی که برپایی این فعالیت ها را پشتیبانی می کنند،‌ از سالن های پر و فروش بلیت و جذب حامیان مالی به دست می آید. برای همین در این روزگار که برگزاری چنین رویدادهای فرهنگی و هنری مانند سابق امکان ندارد و حتی مشخص نیست چه زمانی دوباره سالن ها رونق می گیرند، خیلی از فعالان در عرصه های هنری با مشکل درآمدزایی روبه رو هستند. این که شخصی در شاخه ای از هنر به بلوغ برسد و با خلق آثار هنری، زندگی ما را زیباتر کند و نسل بعدی هنرمندان را پرورش دهد، چرخه ای زمان بر است و اگر در آن وقفه ای طولانی ایجاد شود و هنرمند از فعالیت اصلی خود منحرف شود،‌ ممکن دیگر امکان بازگشت به قبل وجود نداشته باشد.

این واقعیت تلخ درباره بسیاری از هنرمندان صنایع دستی کشورمان دیده شد که با از دست رفتن رونق اقتصادی کسب و کارشان، ناگزیر به کارهای دیگری رو آوردند و حالا شاید فقط نامی از آن رشته های هنری مانند چاپ باتیک ،‌سفال کلپورگان، قرابه سازی در میمند فارس، … در کتاب های درسی باقی مانده باشد.گذشته ها گذشته و حالا نوبت ما است که به حمایت از هنرمندان ایرانی تمام قد با ایستیم. به لطف تکنولوژی این روزها برگزاری کنسرت و نمایش و گالری های آنلاین در شبکه های اجتماعی امکان پذیر است و وظیفه ما است که با حضور در این رویدادها و خرید بلیت،‌از چرخه هنر و هنرپروی حمایت کنیم، حتی اگر این رویدادهای مجازی برایمان لطف و هیجان حضور فیزیکی را نداشته باشد.استاد سخن، سعدی شیراز در بوستان می فرماید:

خردمند مردم هنر پرورند، که تن پروران از هنر لاغرند!

شاد و تندرست باشید.