استفاده از مطالب، تصویرسازی ها، عکس ها، فیلم ها و پادکست ها با ذکر منبع و لینک مستقیم به وب سایت پلاك 52 بلامانع است.
ما برای خیلی چیزها روز داریم. حالا چرا روز داریم و شب نداریم، بماند. یکی همین ۲۱ شهریور که روز سینما است.
بدانید و آگاه باشید که فیلمها و سریالهای سینمایی و تلویزیونی در کنار داشتن متن، کارگردان، سوپراستار، تهیه کننده، انواع و اقسام مجوزها، صحنه، بدآموزی، شرط سنی، دستمزدهای ناچیز، موازین اخلاقی، و … اجزای مهم دیگری هم دارند که اختصاراً به آنها اشاره می کنیم:
1 – پایه
«پایه» یکی از مهمترین اجزای صنعت سینما است. «پایه» یک شیء نیست بلکه نوعی انسان است که در مقابل سوال: «پایه ای با هم بریم سینما؟» همیشه جوابش مثبت است. پایه ها بر دو نوع اند: بعضی ها فقط برای شما پایه اند. برخی دیگر پایه اشتراکی اند و برای اشخاص مختلف پایه هستند.
این طنز را با صدای افشین حر گوش کنید
با سپاس فراوان از مازیار مجیدی
مشاور خرید و فروش مسکن در نورت، وست و داون ونکوور، نامی نیک با سال ها تجربه – تماس: ۶۰۴۷۲۴۰۲۰۲
چنانچه شما از پایه ای دعوت کنید که فیلمی را چه در سالن سینما و چه در منزل با هم تماشا کنید و او هم آن فیلم را قبلاً با فرد دیگری دیده باشد پس بدانید که روزگارتان سیاه است. زیرا خصلت بسیاری از پایه ها این است که دوست دارند داستان فیلم را پیش پیش تعریف کنند و یا تمام اتفاقات سکانس های هیجانی را چند ثانیه قبل از آن لو بدهند و فیلم را زهرمارتان کنند.
از من می شنوید این پایه ها را از بیخ ببرید و دیگر نه پایه آنها باشید و نه آنها پایه شما باشند. پایه ها جزء هزینه های زندگی محسوب می شوند زیرا شما مجبورید هزینه چیپس و پفک و تخمه و بستنی و شام پس از ترک سالن سینما را هم بر عهده بگیرید.
2 – ته
فیلمها و سریال ها باید سر و ته داشته باشند. بیشتر فیلمها سر دارند ولی بعضی شان ته ندارند. در معدود موارد هم نه سر دارند و نه ته. اگر فیلمی ته نداشته باشد جزء فیلمهای باکلاس و روشنفکری محسوب می شود. اینگونه فیلمها ته شان باز است و کارگردان به دلیل احترامی که برای مخاطب قائل شده ته فیلم را نبسته تا تماشاگر هر طور که خودش دوست داشته باشد ته فیلم را پر کرده و گره بزند.
معمولاً بابا مامان ها و بزرگان فامیل اگر سنشان بالاتر از پنجاه سال باشد با فیلمهای «ته باز» یا «بی ته» حال نمی کنند. آنها دوست دارند در آخر فیلم دختره و پسره به هم رسیده و زیر یک سقف بروند.
فیلم کامل «سلام سینما» ساخته «محسن مخملباف»
نمی دانم شما فیلم «سلام سینما» ساخته «محسن مخملباف» محصول سال ۱۳۷۳ را دیده اید یا نه. خلاصه اش اینکه کل فیلم در مورد تست بازیگری از عاشقان سینه چاک سینما و عکس العمل های آنان مقابل دوربین و چالش های بازیگری کارگردان است. این بنده سراپاتقصیر روزی مادرم را برای تماشای این فیلم به سینما بردم، نمی دانم چرا ولی بردم. تا وسطهای فیلم دائم می گفت: «پس فیلمش کی شروع می شه؟ این که همه اش پشت صحنه ست؟» وقتی فهمید سر و ته فیلم همین است در همان لحظه، سینما را ترک کرد و ترجیح داد به منزل طاهره خانم برود که در همان حوالی بود.
از افشین حر بیشتر بخوانید:
3 – کریم جانبخش سفیدکمر و خانواده رجبی
صنعت سینما در ایران روی شاخ عده ای بخصوص می چرخد. مثلاً کل تامین برق پروژه های سینمایی و سریالی را جناب «کریم جانبخش سفیدکمر» بر عهده دارد. یعنی اگر یک روز ایشان به هر دلیلی حاضر نباشد، کل صنعت فیلم و سریال کشور در خاموشی مطلق فرو می رود و کارگردان مجبور است با کمک شمع سکانسهای رویایی خلق کند. «خانواده رجبی» هم که همیشه فضا و لوکیشن در اختیار گذاشته اند، یعنی اگر ایشان نبودند نیمی از فیلم ها و سریال ها سقف بالاسر نداشتند و کارتن خواب بودند.
4 – سانسور
سانسور جزء لاینفک صنعت سینما است. سانسور برخلاف تصور اصلاً چیز بدی نیست. سانسور مثل هرس کردن شاخ و برگ اضافه و خشکیده یک گیاه است. سانسور گیاه را زیبا می کند و به آن جلوه می دهد. سانسورچی بهتر از کارگردان و نویسنده تشخیص می دهد که چه سکانسهایی مفید است و چه بخشهایی باید حذف شود. بنابراین گاه تشخیص می دهد که به جای هرس کردن، باید درخت را از کمر بزند. در حقیقت او چیزهایی را می بیند که کارگردان و نویسنده از ادراک آن عاجزند.