روایت جنایت میدان کاج که میخواهد هرچ و مرج های ایجاد شده در سبک زندگی و زوال ارزشهای انسانی و اخلاقی در حال سقوط جامعه را به تصویر بکشد.

نمایشنامه «شیطونی» جزو آن دسته از نمایشنامه‌هایی است که نویسنده آن، مسائل جامعه و اجتماع پیرامونی اینجایی و اکنونی را نشان می‌دهد. مهدی کوشکی نویسنده‌ای دغدغه‌مند است و با تسلط لازم و کافی دست به خلق نمایشنامه می‌زند. در نمایش «شیطونی» مخاطب با نکات مهمی رو به روست. یکی تراژدی شهر تهران که تراژدی ایران است. در جامعه ما متأسفانه خشنونت بیداد می‌کند. مهدی کوشکی روایت دغدغه‌مندانه از تراژدی شهر تهران را نشان می‌دهد.

مهدی کوشکی

اصولا بسیاری از آثار نمایشی، نسبت هنرمند با جامعه‌اش و محل زیست‌اش را تعریف می‌کند و از این نقطه اساسن کارش را شروع می‌کند. در واقع از این نقطه شروع می‌توان به دغدغه‌های اجتماعی او پی برد و مهدی کوشکی هم یکی از کسانی است که با دیدن اثرش، می‌توان نسبت او و اثرش را با جامعه سنجید و به ارتباط آن پی برد. کوشکی از نقطه شروع کارش دغدغه اجتماعی دارد.

در این اثر شخصیت‌ها آرام آرام به مخاطب معرفی می شود. اصولا مخاطب با شخصیت‌هایی ر‌و‌به‌رو نمی‌شود که کاری انجام ندهند و فعل و رویداد در محدوده زمانی مشخصی اتفاق می‌افتد. شهرام و مهرداد به عنوان شخصیت‌های محوری این نمایش‌نامه تأثیر گذارند و به خصوص مهرداد به نسبت سرعت نمایشنامه که دارد شکل می گیرد، کنشمند و تأثیرگذار در روند درام است و نمایش‌نامه با حضور خواستنی خانم وارد فصل جدیدی از درام می‌شود و هر چقدر درام نمایشنامه پیش می‌رود مخاطب هم با کارکترها ارتباط نزیک‌تری پیدا می‌کند.

بحث خشونت در این نمایش نامه هوشمندانه مطرح شده است. در این نمایشنامه بدون آن که اتفاقات خشونت آمیزی شکل بگیرد و تصویر شود، نویسنده قوه تخیل مخاطب را به کار می‌گیرد تا تصویر خشونت آمیز را در ذهن خود خلق کند.

در واقع در این اثر مخاطب بسیاری از صحنه ها را مثل صحنه‌های خشونت آمیز، تخیل می‌کند و کارگردان که نویسنده متن اثر هم هست، با به کار گرفتن تخیل مخاطب، او را به مشارکت در اجرا دعوت می‌کند بدون آن که در این مشارکت پذیری، حرکات فیزیکی از مخاطب طلب کند. در اصل با این روش تماشاگر در اجرا دخیل است. حتا گاهی اوقات در این شکل مشارکت در اجرا زنگ تلفن ها و بخشی از صداها و آدم هایی را که از آن ها صحبت می شود، می‌شنویم و می‌بینیم.

تماشا کنید : “نمایش در ایران” نوشته بهرام بیضایی

در نمایش «شیطونی» گزاره و مکان و لوکیشنی به نام اتومبیل تعریف می‌شود که همه اتفاقات نمایش پیرامون آن صورت می‌گیرد. به نظرم محدویت این مکان، نوعی جسارت می‌خواهد که کارگردان از دنس و گروه فرم آن چنانی بهره نمی‌گیرد و در یک فضای محدود و کادربندی شده و قابی کوچک، نمایشش را اجرا می‌کند و همه داستان نمایشنامه در اثر برخورد رویدادهای درام و شخصیت های آن شکل می‌گیرد و با کشف لحظه های دراماتیک اثر در حین تمرین، این متن مناسب اجرا می شود و کارگردان بر اساس فضای نمایش فرم اجرایی مناسب دست پیدا می کند. فرم اجرایی نویسنده معمولن از زبان مشخص نویسنده شکل و نشئت می‌گیرد.

تماشا کنید :

برای تماشای رایگان این نمایش تا تاریخ آخر آگوست ۲۰۲۳، از کد saeedmomtazi

در سبد خرید خود استفاده کنید :

حامی این برنامه :