افلاطون انسان بزرگی است. ازآن دسته آد مهایی که هیچ وقت نمی توان فعل گذشته برایشان به کار برد چون افکار آنها همیشه زنده باقی می ماند. به خانواده ای ثروتمند در آتن تعلق داشت و قرار بود پیشه خانوادگی یعنی سیاست را ادامه دهد. مرید سقراط بود و وقتی که محاکمه و مرگ او را به دست سیاستمداران می بیند، از سیاست گریزان می شود.
احتمالا افلاطون هم در جام شوکران مثل سهراب سپهری عزیز خودمان قطاری را دیده که سیاست م یبرد و چه خالی هم می رود. بعد از مرگ استادش، دنیا را می گردد و خطرها می کند و وقتی با کوله باری از تجربه به آتن بازمی گردد، آکادمی را در این شهر بنا می کند.
می گویند هدف او از بر پا کردن آکادمی، تشویق و ترویج بی طرفانه علم بوده است. جوانان از شهرهای دور و نزدیک به آکادمی م یآیند و با اندیشه ای آزاد، فلسفه، ریاضیات، نجوم و علوم طبیعی می آموزند. مقدم همه گرامی است اما افلاطون بالای درِ آکادمی خود نوشته که هر کسی هندسه نمی داند، وارد نشود! چون او ریاضیات و هندسه را بسیار عزیز م یداند و م یخواهد ثابت کند که اشیاء ریاضی مستقل از ذهن بشر موجودیت دارند. افلاطون حدود ۲۵۰۰ سال پیش اعتقاد داشت که با ریاضیات می توان فهمید که جهان از چه ساخته شده و چگونه به پیش می رود.
اما ۲۲ اردیبهشت ما هر سال، روز مهمی برای ما ایرانیان است. روزی که باید به آن افتخار کنیم. روزی که باید با احترام بایستیم و کلاه از سر برداریم و به فرزندانمان هم بیاموزیم که چنین کنند. امروز سالروز تولد یکی از نوابغ تاریخ است. تولد مریم میرزاخانی. روزی است که به افتخار این دانشمند ایرانی به عنوان روز جهانی زن در ریاضیات نامگذاری شده است.
پروفسور مریم میرزاخانی ریاضی دان ایرانی و استاد دانشگاه استنفورد بود. او در سال ۲۰۱۴ به خاطر کار بر دینامیک و هندسه سطوح ریمانی و فضاهای پیمانه ای آنها برنده ی مدال فیلدز شد، مدالی که بالاترین جایزه در ریاضیات است و آن را با نوبل مقایسه می کنند.
مدالی که مریم میرزاخانی آن را با عشق به دست آورد. خودش می گوید پُرارز شترین بخش مطالعه ریاضی لحظه ای است که می گویی آها! ذوق کشف و لذت فهمیدن چیزی جدید. احساس ایستادن بالای یک بلندی و رسیدن به دیدی شفاف و واضح.
مریم میرزاخانی تنها زن و اولین ایرانی برنده ی مدال فیلدز است
او در دوران تحصیل در دبیرستان فرزانگان تهران، برنده ی مدال طای المپیاد جهانی ریاضی در سا لهای ۱۹۹۴ در هنگ کنگ و سال ۱۹۹۵ در کانادا شد و در این سال به عنوان نخستین دانش آموز ایرانی نمره ی کامل را به دست آورد.
وی نخستین دختری بود که در المپیاد ریاضی ایران طلا گرفت و به تیم المپیاد ریاضی ایران راه یافت و نخستین دانش آموز ایرانی بود که دو سال مدال طلا را از آن خود کرد. نهاد زنان سازمان ملل هم او را یکی از هفت دانشمند زنی می داند که دنیای ما را شکل داده اند.
نمی دانم چرا خیلی از ما عادت کرده ایم که فقط به تاریخ خود ببالیم. در اینکه ایران زمین مهد تمدن است و تاریخش باشکوه و پر از افتخار و بالیندنی، شکی نیست. اما اگر همین حالا هم به اطراف خود نگاه کنیم، انسان های تاریخ ساز زیادی را در بین ایرانیان می بینیم. دانشمندان، هنرمندان، کارآفرینان، نویسندگان، حقوقدانان، ورزشکاران،…. انسان هایی که روزی صفحات کتاب های تاریخ را زینت خواهند بخشید.
بیایید به جای اینکه بعدها و با خواندن نام این انسا نها به ایرانی بودن خود افتخار کنیم، همین حالا قدر آ نها را بدانیم، پای صحبتشان بنشینیم، درس بگیریم، زندگی آ نها را مستند کنیم و از آنها برای دنیا الگو بسازیم.
تولد مریم میرزاخانی بر شما مبارک
باشد