هرکسی یا روز می میرد یا شب، من شبانه روز قصه این روزهای تمام ماست، تمام آن ها که در این خانه مانده اند و تمام آن ها که از این خانه رفته اند و تمام آن ها که به این خانه باز می گردند و ما تمام تلاشمان را می کنیم تا آن ها که دوستشان می داریم یک ثانیه هم که شده بیشتر روی پاهایشان بایستند، شبیه آواز غمگینی که از تو دعوت می کند تا پای جان با زندگیت برقصی.

لیلی گلستان در باره این نمایش می گوید :

همیشه فکر کرده‌ام که یک تئاتر خوب از هر هنر خوب دیگری، خوب‌تر است‌! و بحق، تئاتر کار مشکلی است. تمرین زیاد می‌طلبد و بعد اجرای هر شب و گاهی هم دوبار در یک شب.

نمایش‌نامه‌ای که خوب نوشته شده است. متنی به‌شدت تأثیر‌گذار برآمده از ذهنی با دانشی بالا، برآمده از ذهنی که به‌خوبی بر محیط خود احاطه دارد. ذهنی که خوب دیده، درست دیده، درست حس کرده است و حالا دارد حس و حالش را از این دیدن برایمان تعریف می‌کند؛ بخش‌های کوچکی از مسائل روزمان که با مهارت بسیار کنار هم چیده شده‌اند و منسجم‌اند؛ کولاژ‌هایی که خوب جا افتاده‌اند (‌که می‌دانیم این جا‌افتادن کار آسانی نیست).

برای تماشای رایگان این نمایش تا تاریخ اول جون ۲۰۲۳، از کد saeedmomtazi

در سبد خرید خود استفاده کنید :

تماشا کنید

حدود 20 جوان بر صحنه‌اند و با جان و دل بازی می‌کنند. در این نمایش‌نامه مثل هر نمایش‌نامه خوب دیگری متن حرف اول و آخر را می‌زند؛ متنی که حرف دارد، نقد دارد، درد دارد و در نهایت دردمندی پر از امید است. آوازه‌خوان‌ها از تهِ‌تهِ جگرشان ناله سر می‌دهند. زبان‌شان را نمی‌فهمی، اما به‌‌خوبی متوجه دردشان می‌شوی. و چه بازی خوبی دارد آقای کارگردان، وقتی که متن را با آن شتاب غریب، یک‌سره و یک‌نفس می‌خواند و تو به جای او نفست بند می‌آید از بس که خوب اجرا می‌کند.


نمی‌دانم چرا در اینجا به یاد اسماعیل خلج و رضا ژیان و کارگاه نمایش افتادم که حتما افشاریان در زمان آنها هنوز به دنیا نیامده بود! این نمایش‌نامه پر است از صحنه‌های درخشان؛ مثل بخشی که هنر‌پیشه از تماشاگرها می‌خواهد که موبایلشان را روشن کنند و بروند به آدرسی در اینستاگرام. سالن تاریک پر می‌شود از نور تک‌تک موبایل‌ها و پر می‌شود از صدای زنی که بلند‌بلند حرف می‌زند.


این هم‌بازی‌شدن تماشاگرها و هنر‌پیشه‌ها و اینکه تمام سالن، صحنه تئاتر می‌شود، فوق‌العاده است و باشکوه. و صحنه درخشان اذان‌خواندن که چه خوب در‌آمده و کسی که نی انبان می‌زند که انگار تمام بندهای وجودش را به کار گرفته تا تمام بندهای وجود ما را بلرزاند که می‌لرزاند.

پاپ کورن:

فرودگاه، پرواز شماره ۷۰۷

یرما، سرکوب احساسات عاشقانه یک زن


موسیقی‌هاهم بدون هیچ همسانی و وابستگیِ آوایی یا فرهنگی، چه خوب سر جایشان‌اند؛ شارل آز ناوور در کنار نی‌انبان و گیتار در کنار شجریان.

من منتقدتئاتر نیستم، اما تئاتر خوب را خیلی دوست دارم. پیشنهاد می‌کنم حتما از دیدن این نمایش لذت ببرید از این همه هنر والا.

توجه

برای تماشای رایگان این نمایش تا تاریخ اول جون ۲۰۲۳، از کد saeedmomtazi

در سبد خرید خود استفاده کنید :

تماشا کنید

حامی این برنامه