غلامرضا بروسان (زاده ۲۲ آذر ۱۳۵۲ در مشهد – درگذشته ۱۵ آذر ۱۳۹۰) شاعر و برگزیده «جایزه شعر نیما» و «جایزه شعر خبرنگاران» بود.

غلامرضا بروسان

از او در زمان حیاتش مجموعه‌های شعر «احتمال پرنده را گیج می‌کند»(۱۳۷۸) و «یک بسته سیگار در تبعید»(۱۳۸۴) منتشر شده‌بود. چاپ گزیده‌ای از شعر مشهد به نام «به سوی رودخانهٔ استوک»(۱۳۸۵) و «عصارهٔ سوماً»(۱۳۸۷)، گزیده‌ای از ریگ ودا (قدیمی‌ترین کتاب مقدس موجود هندوها)، «مرا ببخش خیابان بلندم» گزیدهٔ شعر شمس لنگرودی، و مجموعه گزیده شعر خراسان به اسم «اسب‌ها روسری نمی‌بندند» از دیگر آثار وی است.اسب‌ها روسری نمی‌بندند، گزیدهٔ شعر خراسان با انتخاب بروسان است که توسط انتشارات شاملو منتشر شد. این مجموعهٔ شعر افزون بر ۶۰۰ صفحه است و سروده‌هایی از ۵۰ شاعر خراسان را شامل می‌شود. در مقدمهٔ این کتاب، گزیده‌هایی از گفتگوهای غلامرضا بروسان با شاعران خراسانی، ارائه شده‌است. دو اثر دیگر او «۵ عاشقانه‌های یک سرباز(۱۳۸۷)» و «مرثیه برای درختی که به پهلو افتاده است» (۱۳۸۸) هستند که بروسان به خاطر «مرثیه برای درختی که به پهلو افتاده است» برگزیده دومین جایزه شعر نیما شد.

آخرین کتاب بروسان «در آب‌ها دری باز شد»، اشعاری است که اواخر دهه هشتاد (۸۹–۸۷) سروده شده و پس از درگذشت او توسط خانواده‌اش گردآوری و منتشر شد. اشعار غلامرضا بروسان را متعلق به جریان ساده‌نویسی در شعر فارسی می‌دانند. او ساده‌نویسی را یک فرم و کاری دشوار می‌دانست و معتقد بود ساده‌نویسان برخلاف شاعران دشوارنویس سهم واقع‌گرایی را در شعر ادا می‌کنند.

بروسان به همراه همسر شاعرش الهام اسلامی و دخترش لیلا در سانحهٔ رانندگی در جاده قوچان، در ۱۴ آذرماه ۱۳۹۰، در سن ۳۸ سالگی؛ درگذشت.

نامه

نام مجموعه شعر: یک بسته سیگار در تبعید

نام شاعر: غلامرضا بروسان

این شعر را با صدای حسن دلاور گوش کنید

نمی­ خواهم چون سنگ در سایه ­ام بیارامم.

می ­خواهم چون آب

در پرتو نامم حرکت کنم

در آب دنیایی نهفته است

و تنها آب است که زندگی می ­کند

(( ته هر لیوان خالی نگاهی­ست ))

و این یک راز است

او نیز ما را آب می­ بیند

آینه­ی نازکی­ست آب

که می ­ریزد و جمع می ­شود

و پیراهن را می­ شوید

در تنهایی با خود گفتگو می­ کند

و برای جنگ عریان است

و بازوی تمام سربازان را می­ شناسد

آب

به قدر صورت یک زن زیباست

آب

صلح است.